Uit de TROTS | Jill Roord terug in Twente: genieten van voetbal én het leven ernaast

Terugkeer met doel

Roord liet bij het tekenmoment al weten dat ze de afgelopen jaren het plezier in voetbal steeds meer was kwijtgeraakt. “Dat hoop ik bij FC Twente terug te vinden”, zei ze toen. Voor haar betekent deze stap niet slechts een thuiswedstrijd, maar een kans op nieuw momentum, geleid door persoonlijke drijfveren én sportieve ambitie.

Ervaring

Haar cv spreekt boekdelen: de jeugdopleiding bij Quick’20, een doorbraak bij FC Twente, transfers naar de Bundesliga en de Premier League, kampioenschappen en meer dan honderd interlands voor Oranje. De vraag is dus, hoe brengt Jill die ervaring in bij FC Twente, en wat betekent de terugkeer voor haar?

Jill, wat speelde mee in je beslissing om terug te keren bij FC Twente?

“Na bijna negen jaar in het buitenland merkte ik dat ik steeds minder thuis was. Als ik even vrij had, ging ik naar Oldenzaal, maar dat waren vaak maar een paar dagen. Je mist verjaardagen, je vriendin, familie, vrienden, gewone dingen. De buitenlandse jaren waren geweldig, maar ik voelde dat het plezier in voetbal minder werd. Altijd reizen, geen echt sociaal leven, je wereld wordt klein. Toen dacht ik: hoe lang wil ik dit nog? Ik wilde eerlijk zijn naar mezelf en weer lekker in Nederland voetballen. Genieten van voetbal én het leven ernaast.”

Waarom werd dat FC Twente?

“Ik had nog een contract bij City, maar wist dat ik wilde terugkeren naar Nederland. Er waren drie logische opties: FC Twente, Ajax en PSV. Uiteindelijk was FC Twente het meest gretig. Ze wilden me heel graag terug en dat voelde meteen goed. Natuurlijk speelt mee dat mijn vader technisch manager bij FC Twente Vrouwen is, maar hij zei terecht: ‘Dat beslis ik niet alleen.’ Het moest van beide kanten kloppen, en dat deed het.”

Je zei dat je plezier in voetbal deels kwijt was. Hoe merkte je dat, en wat doet Twente om dat terug te brengen?

“Vanaf dag één voelde het vertrouwd. De mensen bij de club, het enthousiasme, de sfeer: alles klopte. Twente is de club waar ik ben opgegroeid, dus dat is sowieso speciaal. Maar het is ook wederzijds. Ik merk dat het voor de club óók iets bijzonders is dat ik terug ben. Dat voel je. Hier wil ik echt winnen, niet alleen voor mezelf, maar met het team. In het buitenland is voetbal vaak individualistischer, meer op persoonlijke prestaties gericht. Bij Twente draait het om samen winnen. Dat miste ik.”

Je hebt het rugnummer 10 gekregen. Wat betekent dat voor jou, en hoe zie je je rol binnen het team?

“Tien is mijn favoriete nummer. In mijn laatste jaar bij FC Twente speelde ik er ook mee. Dat ik het nu weer kreeg, was een leuke verrassing. Mijn rol is nu wel anders: ik ben één van de oudere en meer ervaren speelsters. Dat vind ik leuk. Veel meiden vragen me dingen, over situaties in het veld of keuzes. Dat is nieuw voor mij. Bij City of Wolfsburg had je veel ervaren speelsters; hier ben ik er één van de weinigen. Ik voel me verantwoordelijk om het team te helpen, op en naast het veld.”

Hoe kijk je naar de ontwikkeling van de Eredivisie Vrouwen en de positie van FC Twente daarin?

“De competitie is enorm gegroeid, al blijft het lastig te vergelijken met Engeland of Duitsland. Daar zijn meer teams aan elkaar gewaagd, in Nederland heb je nog een duidelijke top drie. Wel is het niveau van jonge speelsters hier zó veel beter geworden. Technisch zijn Nederlandse meiden echt sterk. In Engeland is het tempo hoger, de fysieke intensiteit groter, maar technisch en tactisch doen we zeker niet onder. FC Twente speelt daarin een belangrijke rol: de club leidt goed op en speelt herkenbaar voetbal.”

Je hebt veel ervaring op internationaal niveau. Wat neem je daarvan mee naar FC Twente?

“Je leert overal iets anders. In Engeland en Duitsland is de fysieke kant dus groter, in Nederland de spelintelligentie. Ik praat daarover met onze staf, bijvoorbeeld over trainingsvormen of herstel. We wisselen ideeën uit, zonder te zeggen dat het daar beter is. Het is leuk dat ze benieuwd zijn naar mijn ervaringen. Zo leer je van elkaar.”

Hoe ziet je leven er nu uit buiten het veld?

“Heel fijn eigenlijk. Ik heb weer een sociaal leven naast het voetbal. Dat had ik in het buitenland nauwelijks. Hier kan ik vaker vrienden zien, familie, lekker ergens koffie drinken. En er is veel belangstelling, media, evenementen, maar dat hoort erbij. Het is goed te doen. Ik woon samen met mijn vriendin en dat maakt mij heel gelukkig. Mijn beste vriendin en voetbalster Marthe Munsterman woont bijvoorbeeld dichtbij, we zien elkaar weer vaker. Dat had ik echt gemist.”

Wat beschouw je als je grootste kwaliteit en waar wil je nog in groeien?

“Techniek, balgevoel en spelinzicht. Ik kan een wedstrijd versnellen of juist vertragen. Dat vind ik mijn kracht. Maar ik wil bij FC Twente ook meer rendement halen. Assists, goals, beslissende momenten. Daar ligt mijn focus nu.”

Hoe is het om weer samen te werken met je vader bij dezelfde club?

“Dat voelt eigenlijk heel natuurlijk. Mijn vader speelt al mijn hele leven een rol in mijn carrière. Het is niet anders dan vroeger. Ik vind het juist mooi dat het zo samenkomt. Hij is trots, dat zie ik wel. En ik ben blij dat ik bij kan dragen aan iets waar hij ook aan bouwt.”

En krijg je nog vaak ongevraagd advies van hem?

“Best vaak, ja. Maar ik wilde ook graag advies en het heeft mij ver gebracht. Al sinds ik jong was, hadden we het na elke wedstrijd over wat beter kon. Soms zegt hij nog: doe even rustig aan, of juist: doe wat extra’s. Maar dat is gewoon hoe wij met voetbal omgaan.”

10 korte vragen aan Jill

Wat deed je als eerste toen je weer in Twente was?
“Familie en vrienden opzoeken. Gewoon even thuis zijn.”

Wie is de grootste grappenmaker in de selectie?
“Sophie Proost. Ze probeert niet persé grappig te zijn, maar ik moet altijd om haar lachen.”

Welke muziek hoor je in de kleedkamer?
“Heel veel Nederlandstalig. Jan Smit, volksmuziek… daar moest ik even aan wennen, maar iedereen zingt mee. Dat is wel gezellig.”

Heb je rituelen voor een wedstrijd?
“Nee, eigenlijk niet.”

Met welke oud-teamgenoot zou je graag nog eens spelen?
“Stefanie van der Gragt. Geweldige verdedigster en een fijn mens, altijd goed voor de sfeer.”

Als je een dag mocht ruilen met iemand buiten het voetbal, wie zou dat zijn?
“Geen idee, misschien met iemand in de muziek. Lijkt me mooi om op een podium te staan.”

Wat is typisch Twents waar je blij van wordt?
“Carnaval in Oldenzaal. Dat heb ik jaren gemist, dus daar kijk ik naar uit.”

Wat eet je het liefst na een gewonnen wedstrijd?
“Pizza of een hamburger. Ik let wel op voeding, maar soms mag het gewoon.”

Waar kom je tot rust?
“Thuis, in Oldenzaal. Dicht bij de Tankenberg, een mooi plekje.”

Wat zouden mensen niet van je verwachten?
“Dat ik vrij rustig ben. Vaak denken mensen dat ik veel praatjes heb.”