TOS Businessclub | Uitgelicht: Marieke Bakker van Wilminktheater

Marieke Bakker (Wilminktheater): ‘Ik verkoop magie’

Jarenlang verzorgt ze de commerciële marketing bij reclamebureaus voor corporates als Mastercard en Shell, maar haar behoefte aan meer zingeving laat zich niet langer wegduwen. En dus maakt Marieke Bakker de overstap naar de cultuursector. In september 2022 begint ze als Hoofd Marketing, Communicatie & Ticketing bij het Wilminktheater. ‘Marketingtechnisch is het Wilminktheater met 450 voorstellingen per jaar een enorme uitdaging, maar als het zo ver is dat de voorstelling begint en het doek gaat open… dat is pure magie. Op zo’n moment komt alles samen − het decor, de acteurs, het verhaal, de techniek – en is het geheel groter dan de onderdelen. Als je dat dan ook nog met een volle zaal mag beleven, gebeurt er iets. Dat is het gave van theater, in welke vorm dan ook. Het is vermaak en afleiding, maar laat je óók reflecteren en verbreedt je horizon. Daar zit iets maatschappelijks in. Daarom zie ik het als mijn missie om de cultuursector van haar stoffige imago te ontdoen. Ik wil iedereen naar het theater krijgen.’

Waarin zit de grootste uitdaging?

‘In plaats van één marketingstrategie voor een afgebakend aanbod van producten of diensten heb ik te maken met een programma dat bestaat uit tig genres voor tig doelgroepen. Daarnaast hebben we intern te maken met verschillende belangen: artistiek versus commercieel. Maar de meest bijzondere uitdaging is denk ik dat we bij elke voorstelling in eerste instantie luchtkastelen verkopen. Je moet je voorstellen dat we anderhalf jaar vóórdat een voorstelling bij ons op de bühne staat de productie al aankopen op basis van een conceptidee. De casting moet nog gebeuren, het script is nog niet definitief. Zeker bij de meer onbekende producties moet je in dat stadium van je communicatie creatief zijn. Dan gaan we bijvoorbeeld naar de repetities om foto’s te maken. En verder gebruiken we de samenvatting van het stuk. We vertrouwen echt op de kennis en ervaring van onze Artistiek directeur Simone, die een duidelijke visie op de programmering heeft. Soms heeft een stuk wel wat meer uitleg nodig om voor het publiek een verwachting van de voorstelling te kunnen schetsen. Gelukkig geldt dat niet voor elke voorstelling, want er worden per seizoen zo’n 450 voorstellingen opgevoerd. Een Youp van ’t Hek en een Peter Pannekoek verkopen zichzelf wel en onze eigen producties rond kerst hebben inmiddels zo’n goed imago dat we daar nu meer algemene campagnes voor kunnen maken.’

Wat vind jij het allerleukste onderdeel van jouw werk?

‘Ik hou vooral van de dynamiek: je gaat van niets naar iets. Er is geen logo, geen beeldmerk en de precieze invulling is ook nog onduidelijk. Samen met de productie en de horeca en de techniek en de marketing werk je toe naar dat ene moment. Als een voorstelling dan tot leven komt… dat is echt gaaf. Helemaal bij eigen producties zoals Harmonie en Fanfare die afgelopen zomer speelden.’

En wat voor type taken schuif je het liefst door naar een ander?

‘Bij het Wilminktheater geef ik leiding aan twee afdelingen: ticketing en frontoffice plus marketing en communicatie. De gemene deler is dat het bij beide draait om de kaartverkoop. Onder invloed van corona zijn intern veel veranderingen in gang gezet. Denk aan de opzet van online ticketsystemen, slimme dataplatformen en alles wat daar qua techniek bij hoort. Dat laatste brengt voor mij minder energie met zich mee. Ik kom uit een creatief nest. Mijn vader was hoofd van de technische tekenkamer: hij ontwierp onder andere machines voor het maken van kipnuggets. In zijn kantoor bij ons in huis stond altijd zo’n enorme tekentafel. Mijn moeder had een modevakschool aan huis. Het was vroeger bij ons in huis een aaneenschakeling van tekenen, knutselen en optreden. Dat laatste deed ik samen met mijn zussen. Urenlang stonden we voor de spiegel dansjes te oefenen. Nee, daar had en heb ik geen talent voor, maar ik had er wel lol in.’

Kun je me iets vertellen over het komende theaterseizoen?

‘Om overzicht te creëren hebben we ons nieuwe WME-magazine ingedeeld als een soort reisgids en nemen we de bezoeker mee op reis door onze programmering. De voorstellingen zijn opgedeeld in vier thema’s: Van eigen bodem (lokale artiesten en eigen producties), Op avontuur (nieuwe en/of experimentele theatermakers), Vertrouwde bestemming (de bekende namen) en Thuiskomen (genootschappen die hier vaste spelers zijn). Zo komt Youp afscheid nemen en verwelkomen we Miss Montreal en Guus Meeuwis. En met kerst hebben we onder andere de Twentse Scrooge en ons nieuwe theatrale Het Kerstdiner. Een thema dat op meerdere manieren terugkeert op het podium is coming of age: wat voor rol speelt de ouder wordende stem in onze samenleving? Daarnaast komen Tessa Boomkamp & friends, een primeur. Tessa zit 30 jaar in het vak en speelt eind september in een speciale jubileumvoorstelling met Loïs Lane, Edsilia Rombley, Edwin Evers en Bennie Jolink. Dit wordt een Vrienden van Amstel-achtig feest, waarvan we hopen een jaarlijks terugkerend evenement te maken. En dan hebben we nog musicals; De Man van La Mancha, Pride & Prejudice, Jesus Christ Superstar, Mamma Mia en Mozarts Zauberflöte, de instapopera voor jongeren. Eigenlijk is het te veel om op te noemen.’

Als lid van de TOS mag een voetbalvraag natuurlijk niet ontbreken: als jij een voetballer zou zijn, welke positie zou je dan innemen?

‘Toen hier intern de vraag kwam wie namens het Wilminktheater naar de TOS wilde, stond ik gelijk vooraan. Ik ga al naar de wedstrijden van FC Twente vanaf de Diekman-tijd en tijdens de bekerfinale in Rotterdam zat ik op de tribune, dus als geboren Enschedese zit de trots voor de club er wel in bij mij. De wedstrijd waarin FC Twente landskampioen kon worden was trouwens tegen NAC. Ik studeerde toen nog en werkte in de skybox van NAC. Ik zei tegen mijn baas: “Als Twente wint, dan rijd ik direct na de wedstrijd achter de spelersbus aan naar Enschede.” Wat een spektakel, al die mensen langs de route. Maar om op je vraag terug te komen: ik denk dat ik een aanvaller zou zijn, want ik ben erg actiegericht. Maar als ik kijk naar mijn rol bij het Wilminktheater dan zie ik mezelf toch meer in de achterhoede, zodat ik kan zien wat er voor mij gebeurt en daarop kan acteren en bijsturen. Om in voetbaltermen te blijven: zo weet ik precies wat waar nodig is om tot een loepzuiver schot op doel te komen.’