Eerste selectie club

Zondag overleed FC Twente clubicoon Theo Pahlplatz op 76-jarige leeftijd. De linksbuiten maakte in 1966 op jonge leeftijd de overstap van Quick ‘20 naar FC Twente en speelde zijn hele loopbaan in het rode shirt. Hij bleef de club altijd trouw.

Onderstaand interview met Theo Pahlplatz is verschenen in het Jubileumboek 50 jaar FC Twente.

twente frem 1
Theo Pahlplatz

Bij de supporters van FC Twente die de eerste jaren van de fusieclub van nabij meemaken, zal de echo van ‘Theeeooo, Theeeooo’ altijd hoorbaar blijven. Het wordt massaal gezongen in de jaren waarin Theo Pahlplatz bewijst het meest gepolijste voetbaltalent ooit van de eigen streek te zijn. Met de bal opgegroeid op het sportpark Vondersweijde van Quick ’20 verovert hij de harten van oostelijke voetballiefhebber van schitterende acties. Ze weerhouden de Oldenzaler er niet van als vedette bescheiden te blijven.

Theo Pahlplatz maakt deel uit van de eerste ‘gouden generatie’ van FC Twente, die eigenlijk maar een ding verzuimt: de nationale titel te pakken. Vooral in het seizoen 1968-1969 is de tijd rijp voor. Met als onuitwisbare herinnering de eerste confrontatie tegen Ajax op 3 november 1968. In het Diekman stadion zijn tribunes bijgeplaatst met daarboven bruine zeilen om een recordaantal toeschouwers te kunnen laten gezien van een onbetwiste voetbaltopper.

IMG 0058

Wim Suurbier als figurant
“Die wedstrijd tegen Ajax vergeet ik nooit meer”, zegt Theo Pahlplatz. Er zitten 26.500 toeschouwers op de tribunes, waarvan een deel speciaal voor dit duel bijgeplaatst. De hele dag komt de motregen naar beneden. Al na vijf minuten degradeert Theo Pahlplatz, kortweg Pp, Wim Suurbier tot een figurant met een als dans uitgevoerde solo waarin hij ook doelman Gert Bals kansloos laat. “Daarna maakte Dick van Dijk er twee, ik zelf de vierde en Van Dijk de vijfde. De mensen waren razend enthousiast, vooral die uit de wijken in de buurt.”

Kanjers
“We hadden in die eerste jaren met Willem de Vries en Egbert ter Mors twee onvoorstelbare kanjers die niet op de voorgrond traden en dat ook later nooit zijn gaan doen. Ik weet zeker dat Willem de Vries minstens 65 interlands had gespeeld als hij in het westen had gevoetbald. Met Piet Schrijvers hadden we verder natuurlijk een geweldige keeper. Bovendien hadden we in Kees Rijvers een trainer die zijn tijd ver vooruit was. Ons positiespel was echt top. Achteraf is het jammer geweest dat Spitz Kohn als opvolgers van Rijvers door hem zelf was opgeleid. Ajax had Michel, toen Kovacs kwam dacht iedereen dat het minder zou gaan. Maar met Kovacs won Ajax twee keer achter elkaar de Europa Cup. Je moet het geluk hebben dat je twee soorten trainers meemaakt. Na Rijvers veranderde bij ons niets en we verloren in de competitie altijd punten tegen de kleintjes na Europese wedstrijden. Dan was er bij ons niet een speler uit vorm, maar een heel elftal. Met vermoeidheid had dat niets van doen, het was gewoon een kwestie van instelling. Het idee van: dat doen we wel even. We hadden natuurlijk gewoon een keer kampioen moeten worden, ook in dat jaar waarin we maar dertien goals tegen kregen. Hoe ouder je wordt, hoe meer je daarvan baalt. Al moeten we ook zo reëel zijn dat we in onze tijd wel te maken hadden met geweldige tegenstanders bij Ajax als Johan Cruijff, Piet Kiezer, Johan Neeskens, Gerrie Mühren en bij Feyenoord Willem van Hanegem.”

Untitled 52

Topclubs
Zelf is Theo Pahlplatz in die jaren een gewild object voor topclubs. AC Milan, Anderlecht en PSV dingen naar zijn gunsten, maar hij blijft FC Twente trouw. “Wat weinigen weten”, verklapt Theo Pahlplatz, “is dat ik er pas een paar jaar geleden achter kwam dat Quick ’20 voor mij achtergehouden dat Feyenoord me graag wilde hebben. Toen pas hebben ze me een brief aan de secretaris laten zien, waarin dat stond. In het eerste contract met FC Twente werd opgenomen dat, als het me zou verkopen, dat op basis van fifty-fifty zou gebeuren. De club was daarom nooit geïnteresseerd om me weg te doen. Achteraf baal je er wel van dat je dat nooit hebt geweten.”

Familie-tragedie
Theo Pahlplatz heeft nog een andere reden om niet uit zijn geboortestreek te vertrekken. Door een familie-tragedie, waar hij zelf direct bij betrokken is, wil hij bij zijn ouders in de buurt blijven. “Ik heb bewust voor mijn ouders gekozen. Ik was zes toen mijn twee jaar oudere broertje verongelukte op de Rondweg in Oldenzaal. Onze vader werkte bij de busonderneming Onog en we brachten hem samen brood. Een Duitse automobilist had te veel oog voor de prachtige tulpen langs de weg en had ons helemaal niet gezien. Het heeft hooguit twintig centimeter gescheeld of ik was zelf ook aangereden. Dan had ook ik het niet kunnen navertellen. Door dat ongeluk ben ik heel bescherm en bescheiden opgevoed. Mijn ouders durfden me geen moment meer alleen te laten. Later, bij FC Twente, heb ik wel geleerd van me af te bijten.”

Johan Cruijff
Dat bewijst Theo, als hij besluit bij bondscoach Georg Kessler tijdelijk voor Oranje te bedanken. “Bij het Nederlands elftal bepaalde Johan Cruijff alles. Alle Ajacieden moeten er in en dan moest ik maar op rechts spelen. Daar had ik niets mee, omdat ik het liefst vanaf de linkerkant naar binnen kwam.” Van de dertien interlands staat Twente’s recordinternational maar één keer op zijn geliefde positie op links.

br 749 B002

Henk Olijve
Tijdens zijn voetbalcarrière bestiert Theo Pahlplatz een zaak in camping- en sportartikelen in winkelcentrum De Klanderij in hartje Enschede. In 1970 neem hij de zaak over van Henny Möring, uitgerekend de speler van Sportclub Enschede die twintig jaar voor hem als laatste Tukker het Oranje had gedragen. “Manager Henk Olijve was eigenaar van tentenfabriek Rinco, een belangrijke leverancier. Hij zag me als zijn zoon. Zelf was ik liever fysiotherapeut geworden, maar ik was niet goed genoeg in wiskunde en daarom is dat er niet van gekomen.”

Na vijf jaar stopt hij met de winkel. “Ik was voetballer en veel weg voor Europese wedstrijden voor FC Twente en voor het Nederlands elftal.” Met zijn tweede vestiging in Denekamp houdt hij het zestien jaar vol. “Ik heb er tot 1986 gewoon en gewerkt. Maar daar zeggen ze: als je geen dorper bent, wordt je geen dorper.”

Pijn
“Pp’ wordt daarna acquisiteur voor de weekbladen van Wegener en vanaf 1998, als het Arke Stadion verrijst, scout voor FC Twente. Dat is hij tot in 2015, als de grote sanering zich aandient. “Binnen vijf minuten kreeg ik te horen dat de hele scouting werd opgeheven. Als je zo lang alles voor de club hebt gegeven, doet dat pijn. Daar ben ik eerlijk in. Ik heb het er erg moeilijk mee gehad en eigenlijk is dat nog steeds zo. Maar dat is het leven, je moet kennelijk alles meemaken.”

Vanaf 2008 is Pahlplatz enkele jaren werkzaam op de commerciële afdeling van FC Twente als De Grolsch Veste wordt uitgebreid. In 2017 keert Pahlplatz samen met enkele oud-teamgenoten terug bij FC Twente en vervult met hen in die periode een rol in de jeugdscouting.

Tekst: Willem Pfeiffer
Foto's: 50 jaar FC Twente (Kick uitgevers)
Uitgave: 50 jaar FC Twente (Kick uitgevers)

Melden Sie sich zum FC Twente-Newsletter an