“Voor de goal was Bryan zo ongelooflijk rustig aan de bal”
Met een grote glimlach denken we terug aan de tijd dat Bryan Ruiz het shirt van FC Twente droeg. Ook bij aanvoerder Wout Brama zijn er warme herinneringen. In december reist de selectie van FC Twente naar Costa Rica om de afscheidswedstrijd van Bryan Ruiz te spelen tegen zijn huidige club Liga Deportiva Alajuelense. “Ondanks de heldenstatus die Bryan in Twente had was hij enorm bescheiden.”
“Het is echt heel speciaal dat Bryan ons samen met zijn club heeft uitgenodigd”, vertelt Wout Brama “Het wordt voor Bryan een indrukwekkende dag en ik vind het heel erg leuk dat we daarbij mogen zijn met FC Twente. Af en toe heb ik nog weleens contact met Bryan. Ik merk altijd dat hij een bijzondere band met FC Twente heeft”, weet Brama.
Karakter
De aanvoerder heeft veel voetbalherinneringen aan Bryan’s tijd bij FC Twente. De speler die zo vaak in de slotfase van de wedstrijd beslissend was. “Ondanks de heldenstatus die Bryan in Twente had was hij enorm bescheiden. Bryan was echt down to earth. Qua karakter paste hij hier goed in de regio. Het was superfijn om een speler als Bryan in de ploeg te hebben”, vervolgt Brama. “Hij had nooit het hoogste woord in de kleedkamer of was van de grappen en grollen, maar had wel een heel fijne persoonlijkheid”, vertelt Brama, die kort na het vertrek van Ruiz naar Fulham nog een telefoontje kreeg van hem. “Het was de laatste dag van de transfermarkt en Bryan vroeg of ik ook naar Fulham kwam. Trainer Martin Jol wilde mij ook hebben.” Het was een paar uur voor de transferdeadline. “Ik heb er niet over na hoeven te denken, FC Twente wilde mij niet laten gaan.”
In de zomer van 2009, in het laatste deel van de voorbereiding op het nieuwe seizoen, arriveerde Bryan Ruiz in Enschede. Net op tijd voor de teamfoto die die middag gemaakt zou worden. “Ik weet nog dat we op trainingskamp in Portugal waren en tegen Sporting Braga speelden, dat was zijn eerste wedstrijd voor FC Twente. Net als Miroslav Stoch sloot Bryan pas laat in de voorbereiding bij ons aan. Zijn goal in de eerste competitiewedstrijd, die stift uit tegen Sparta, herinner ik me nog goed. De rust die Bryan had in zijn spel zie je niet veel bij spelers, en zeker niet op ons niveau. Het maakte niet uit tegen wie we speelden, Bryan had zo veel rust in zijn spel en liet zich de kop niet gek maken. Ging het twee keer mis met een actie, de volgende keer stond hij er weer. Voor de goal was Bryan zo ongelooflijk rustig aan de bal. Iets wat ik totaal niet heb, dat was echt zijn klasse”, lacht Brama.
IJzig kalm
“Hij was een buitenspeler zonder snelheid en dan moet je andere specifieke kwaliteiten hebben. Bryan had een prachtige lichaamsschijnbeweging in huis. Ik kan me een thuiswedstrijd tegen ADO Den Haag goed herinneren waarin hij oog-in-oog met de doelman ijzig kalm bleef en op die manier scoorde. Feyenoord-thuis, waarin hij inviel na zijn blessure en meteen scoorde in de laatste minuut, was ook zo’n moment. Of de hattrick thuis tegen Sparta. Ik was die avond geschorst en bij rust was het 0-0. We zaten in het spelershome en ik zei tegen mijn vader: “maak je niet druk, we hebben Bryan. Direct na rust scoort hij drie keer. Als er in een seizoen van zulke dingen zo vaak gebeuren, dan wordt het gevoel rondom een speler alleen maar sterker. We hadden dat seizoen met echte karakters een onverzettelijk team en Bryan had daarin ook een grote bijdrage. Achterin gaven we weinig weg, Bryan scoorde bijna altijd en dan krijg je als ploeg zo veel vertrouwen.”
Mentale hardheid
Richting de wedstrijden had Ruiz niet altijd de gebruikelijke voorbereiding. “Dan kwam hij vrijdagavond laat terug van een interland met Costa Rica, liep hij zaterdagmorgen een paar rondjes om het veld met de fysio en ’s avonds scoorde hij in de laatste minuut de winnende goal”, glimlacht Brama. “Dat hij de laatste de training er niet bij was boeide ons als ploeg natuurlijk niet. De trainers haalden hem er ook nooit uit. Die kenden zijn kwaliteiten. Net als Roberto Rosales had Bryan een andere soort mentale hardheid. Zij klaagden nooit, werkten hard en gingen gewoon spelen. Zoals ze met vuur en passie voor hun land spelen, zo deden ze dat bij ons ook”, aldus Brama.
